حواسمان باشد:
درختها میمیرند؛
عده ای عصا می شوند و دستی را می گیرند ؛
عده ای تبر می شوند بر نسل خویش ؛
عده ای چوب کبریت می شوند برای سوزاندن تبار خود
و.......
عده ای تخته سیاه میشوند برای تعلیم اندیشه ها .
شما اگر درخت بودید از کدام جنس بودید؟
هیچکس خودش انتخاب نکرده که با چه قیافه ای در چه خانواده ای و با چه شرایطی بدنیا بیاید...
حواسمان باشد:
هیچکس را بخاطر هیچ چیزش تحقیر یا مسخره نکنیم.....
در باره دیگران قضاوت نکنیم....
همان اندازه که به یک مدیر و مهندس و دکتر احترام می گذاریم....
دقیقا به همان اندازه به یک کارگر یک رفتگر و یک مستخدم هم احترام بگذاریم....
خودمان را از هیچکس سرتر نبینیم...
خاکی باش ....
رو زمین خاکی بشین...
ما وجودمان از گل ساخته شده....
پس همیشه خاکی باشیم تا بوی ناب آدمیت بدهیم....
صورت زیبا روزی پیر...
پوست خوب روزی چروک...
اندام خوب روزی خمیده...
موی زیبا روزی سفید خواهد شد...
تنها قلب زیباست که زیبا خواهد ماند ...
کاش از انگشتهای دستمان یاد میگرفتیم
یکی کوچک,یکی بزرگ
یکی بلند و یکی کوتاه
یکی قوی تر و یکی ضعیف تر
اما هیچکدام دیگری را مسخره نمیکند
هیچکدام دیگری را له نمیکند
و هیچکدام برای دیگری تعظیم نمیکند
آنها کنار هم یک دست میشوند و کار میکنند
چرا ما انسانها اگر از کسی بالاتر بودیم,لهش میکنیم و اگر از کسی پایینتر بودیم او را میپرستیم
شاید بخاطر همینکه یادمان باشد,
نه کسی بنده ماست,
نه کسی خدای ما,
آری,باید باهم باشیم و کنار هم
آنگاه لذت یک دست بودن را میفهمیم
